The final countdown

Met nog een tweetal weken te gaan begint het vanbinnen aardig te kriebelen. Chey eet de oren van onze kop, weliswaar met bepaalde verreisten ivm het menu, en ze komt flink aan. Zo goed zelfs dat ik het gisteren echt niet kon laten om aan haar buikje te gaan voelen naar de sfeer vanbinnen. En er is daar toch wel, een ingetogen maar toch leuk feestje, aan de gang. Ze zijn alleszins wel rustiger dan het laatste festijn bij Tinky, maar dat was dan ook een extreem uitgelaten bende 🙂

Chey snapte mijn opwinding bij het onderzoek niet echt en verlegde zich rustig bij de papa. Met een brede glimmende lach op haar mond zoals ze hem steeds begroet of zich verontschuldigt als ze iemand pijn berokkend.

Maar toch, nu word je er wel bewust van dat het moment-sûprème flink nadert. De plannen voor het plaatsen van de werpkist worden gemaakt. Vrije dagen worden verplaatst of vastgelegd, laatste ontworming wordt gedaan, inkopen van melkpoeder spoken door mijn hoofd en alle hondse handdoeken worden gewassen en gestreken. Kortom, onze kleintjes komen er stilaan aan!

Be aware!!!!