De rode furie

Vandaag om 10u hadden we met Arnold en Martine afgesproken om ons Lilly op te gaan halen. Na de vele uitleg die ze ons verschafte diende we huiswaarts te vertrekken. Nieuw bazinnetje Ellen moest vandaag in de namiddag nog de bewoners op haar werk te gaan verwennen. Lilly wist precies dat het vandaag internationale kusjesdag was want ze verwende oma Martine maar ook Ellen op een massa kusjes. We hebben echt nog moeten onderhandelen want Martine zou ze doodgeknuffeld en niet uit handen gegeven hebben. Ook opa Arnold nam uitgebreid afscheid van zijn roodgespikkelde kleindochter waarna we de trip echt konden aanvatten.

Na een autorit van ongeveer een uurtje, waarbij Lilly een heus concert gegeven heeft, kwamen we thuis aan. We hebben haar onmiddellijk op haar plekje gezet waar we willen dat ze in de toekomst haar plasje moet gaan doen. En op het gehoorde Martine-commando “pipi pipi pipi” was het klusje snel geklaard. Vervolgens hebben we haar wat kennis laten maken met de omgeving. Een snelle hap voor ons maar onder toeziend oog alles verkennen, ook de andere puppy die in het raam getekend staat. Helaas blafte deze stranger niet terug.

De eerste maaltijd werd gesmaakt, al ging de Duck er beter in dan de brokjes. Ook het eerste kakje ging compleet volgens de boekjes. Genoeg indrukken te verwerken en tijd voor een megadut! Ideale rustplaats: onder de kleerkast! Toch maar even verplaatst maar de dut ging gewoon verder.

Het dutten en het spelen wisselden elkaar af. Lilly haar motto: “Het mag best wel ruw zijn”. Het favoriete speeltje van de dag: de pluche rups die de Hrännar-move ook al eigen is :). Dadelijk nog een hapje eten en dan klaarmaken voor de nacht.

Groetjes,
Koen, Ellen en Lilly — met Ellen Voortmans.